Swen Van der Sangen

CONTEMPORARY ARTIST

Zielsgelukkig van twinkeling in de ogen

DOOR RUUD MAAS

Het is zó vet dat mensen blij worden van wat jij hebt gemaakt.” Het bleek een schot in de roos dat Swen Van der Sangen (29), geboren in Ubachsberg en samenwonend in Maastricht, besloot na het maken van dessins (motieven voor textiel) en kunst ook shirts te gaan ontwerpen.

Creativiteit

Dat zit zo. Vroeger knutselde hij er al vlijtig op los. Zijn vader, vrachtwagenchauffeur, kwam vaak op drukkerijen en nam dan papier voor hem mee. Als zijn broer voetbalde, bouwde hij met papier en karton meubels en huisjes. Toch zou hij eerst in de psychiatrie gaan werken. Een mooi vak, merkte hij tijdens stage, maar zijn stagebegeleidster zei wat hij stiekem wist: hij was in de wieg gelegd voor een creatief beroep. Dus ging hij naar de kunstacademie waar een wereld voor hem openging. „Daar hoorde ik thuis. Waar ik op de middelbare school zesjes of zeventjes haalde, kreeg ik ineens negens. Vanaf dat moment kan ik mijn ontembare creativiteit kwijt en tegelijkertijd maak ik mensen blij. Als ik iets gemaakt heb en merk dat het bij een ander aankomt, een twinkel in hun ogen zie, dat is een kick.” Via een collega van zijn vriend hoorde hij al snel over Mucho Gusto. Niet het onderbroekenmerk, zoals hij eerst dacht, maar een toen nog klein bedrijf uit Gronsveld dat exclusieve kleding maakt van hoogwaardige zijde stoffen en materialen. Al dertien collecties op rij ontwerpt hij daar nu de prints. „Het leuke van wat ik doe is dat alles meetbaar is. Mensen op kantoor kunnen aan het eind van de dag niet zo snel laten zien wat ze precies gedaan hebben, ik kan je mijn ontwerpen gewoon onder je neus schuiven.”

Inmiddels bedenkt Swen samen met de eigenaresse Monique van Berkel bij Mucho Gusto zo’n tweehonderd tot driehonderd dessins per seizoen, een verschil met vele kledingmerken die meestal in China bedachte prints inkopen. „Ik was bezig om een database op te zetten met mijn dessins, toen vrienden met een winkel in Maastricht vroegen of ik daar wat van mijn ontwerpen wilde ophangen. Ik had er niet over nagedacht dat ik mijn werk ook aan de muur kon hangen. Ik begon met drie prints, die werden snel verkocht en zo ging dat lopen. Met het geld dat ik ermee verdiende kon ik steeds weer nieuw, net iets luxer werk maken.” Zijn stijl typeert hij als ‘grove lijnen die verfijnd, bijna therapeutisch, worden ingekleurd.” Geen kwestie van lange-halen-gauw-thuis. „Hoe vaak mijn vriend hoort dat ik nog even naar de garage ga om verder te werken aan een schilderij. Verpest het nou niet, zie ik hem dan denken. Voor mij voelt het vaak net nog niet goed genoeg. Zelden heb ik erna spijt.”

Shirts

Sowieso is hij „altijd” in de weer. „Voor de tv hangen zit niet in me. Soms tot ergernis van mezelf. Ik ben gevoelig voor prikkels. Als ik door de stad loop, kom ik moe thuis. Ik absorbeer alles, maak overal fotootjes van. Kan ik vast nog eens gebruiken.” Nu zet hij vol in op duurzaam gemaakte T-shirts, in diverse kleuren en met meerdere motieven. „Ik wil mijn ontwerpen nog toegankelijker maken. Nu is het voor veel mensen beschikbaar en betaalbaar. Ik ben met veilige prints begonnen, langzaamaan durf ik gekkere dingen te doen. Wat ik de komende tijd wil? Een groot confectieatelier ambieer ik niet, maar het is geweldig als ik veel mensen kan bereiken met wat ik doe. En dat ik daardoor zorgeloos creatief kan zijn. Als ik eerlijk ben, leef ik hierdoor mijn droom.”